Koncepcja wykorzystania najlepszych rozwiązań, jako modelowych przykładów dobrej organizacji lub zarządzania została po raz pierwszy wykorzystana przez prywatne korporacje.

Porównywania procesów i praktyk stosowanych przez własne przedsiębiorstwo z najlepszymi analizowanymi rozwiązaniami jest nazywany benchmarkingiem. Najprościej oznacza to usprawnianie własnych działań poprzez naukę od innych. Po raz pierwszy benchmarking został zastosowany przez amerykańską firmę Xerox, producenta urządzeń kopiujących.

Do lat 70 XX wieku Xerox niepodzielnie panował na rynku kopiarek. Niemniej, pod koniec dekady rynkiem wstrząsnęli nowi producenci z Japonii. Szybko okazało się, że są oni w stanie produkować podobnej klasy urządzenia ponosząc przy tym o wiele niższe koszty. Grono zarządzające korporacji postanowiło przeanalizować sytuację pod kątem rozwiązań zastosowanych u konkurencji i u siebie. Pierwszy proces benchmarkingu trwał w Xeroxie około 2 lat. Doświadczenia i dobre praktyki czerpano z 11 innych korporacji często nie związanych z branżą Xerox`a.

Efekty końcowe pierwszego wdrożenia tego procesu w Xeroxie były niezwykle pozytywne. Okazało się, że firma osiągnęła znacznie lepsze rezultaty od przedsiębiorstw, które były dla tej korporacji wzorem. Nie tylko z powodzeniem zastosowano wzory innych, ale także znacznie je usprawniono.

Jednymi z pierwszych, którzy metodę benchmarkingu zastosowali w sektorze publicznym byli Brytyjczycy, tworząc między innymi bazę dobrych praktyk dla administracji rządowej.